Η εγκυμοσύνη είναι ίσως από τις πιο ευχάριστες και σίγουρα από τις πιο δημιουργικές περιόδους μιας γυναίκας.
Κατάσταση βέβαια που κάθε γυναίκα αντιλαμβάνεται διαφορετικά τον τρόπο μεταβολής του σώματός της που συνήθως έχει σαν πρώτα συμπτώματα την αύξηση του βάρους της, το πρήξιμο του στήθους, διακοπή της εμμήνου ρύσεως και μέσα σε αυτά περιλαμβάνεται μερικές φορές η πρωϊνή ναυτία και ο εμετός.
Η κατάσταση αυτή συνήθως συμβαίνει κάθε πρωί και τις περισσότερες φορές τελειώνει μετά το πρώτο τρίμηνο δηλαδή μετά την 12η εβδομάδα κυήσεως.
Υπάρχουν όμως γυναίκες που βιώνουν διαφορετικά αυτή τη κατά τα άλλα φυσιολογική «δυσλειτουργία» όπως για παράδειγμα να νιώθουν ναυτία και να κάνουν ακόμα και εμετό διάφορες στιγμές μέσα στην ημέρα όταν μυρίσουν μαγειρεμένες τροφές, στα μέσα μαζικής μεταφοράς ή κατά την σωματική άσκηση.
Επίσης μια ομάδα γυναικών μπορεί να έχει παράταση αυτών των συμπτωμάτων ακόμα έως και τις 16 εβδομάδες ή σε ακραίες περιπτώσεις έως και το τέλος της εγκυμοσύνης.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα διαφόρων μελετών, η ναυτία και ο εμετός προσβάλλει το 70% έως 85% των εγκύων.
Οι μισές γυναίκες έχουν και τα δύο συμπτώματα, ενώ το ένα τρίτο έχει μόνο ναυτία.
Η σοβαρή ναυτία και ο εμετός, μια κατάσταση που ονομάζεται υπερέμεση εγκυμοσύνης, εμφανίζεται σε ποσοστό 1%- 2% των εγκύων
Τα αιτία δεν είναι απόλυτα γνωστά απλά έχουν ενοχοποιηθεί η αλλαγή των ορμονών όπως είναι η B-hcg αλλά και αίτια που έχουν να κάνουν με το άγχος και τη ψυχολογική διάθεση της γυναίκας.
Στις νεότερες θεωρίες ανήκει μια εξελικτική θεωρία δύο επιστημόνων του Cornell –του Paul W. Sherman, εξελικτικού βιολόγου και του Samuel M. Flaxman που υποστηρίζουν ότι η ναυτία και ο εμετός της κύησης αναπτύσσονται για να προλάβουν την έκθεση του εμβρύου σε πιθανές βλαβερές μολύνσεις και σε τοξικούς οργανισμούς που βρίσκονται στις τροφές, ιδιαίτερα μάλιστα σε εκείνο το χρονικό διάστημα της εγκυμοσύνης στη διάρκεια του οποίου αναπτύσσονται τα συστήματα του.
Επίσης η πιθανότητα μια έγκυος γυναίκα να νιώσει αυτά τα συμπτώματα κατά ένα μέρος καθορίζεται από την κληρονομικότητα.
Αν για παράδειγμα η μητέρα ή η αδελφή της εγκύου είχε το ίδιο πρόβλημα, τότε πολύ πιθανόν να το έχει κι εκείνη.
Άλλοι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο είναι οι δίδυμες κυήσεις, η εμφάνιση του προβλήματος σε προηγούμενη εγκυμοσύνη και το ιστορικό της υποψήφιας μητέρας σε γαστρεντερικές διαταραχές.
Τέλος υπάρχουν και παθολογικά αίτια τα οποία είναι νόσος του θυρεοειδή, παγκρεατίτιδα, έλκος, σκωληκοειδίτιδα, πέτρες στα νεφρά, διαβήτης κ.λ.π.
Αυτό που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι αν η υπερέμεση είναι έντονη τότε η γυναίκα πρέπει να εισαχθεί στο νοσοκομείο για εκτεταμένο εργαστηριακό έλεγχο και λήψη υγρών για να αποφευχθεί πιθανή αφυδάτωση και άλλες επιπλοκές.
Τι πρέπει να κάνει λοιπόν μια γυναίκα για να αντιμετωπίσει καλύτερα αυτή την φυσιολογική κατά τα άλλα αντίδραση του οργανισμού της.
-
- Να ενημερώσει το ιατρό της ώστε να γίνει ο ανάλογος εργαστηριακός και κλινικός έλεγχος (εξετάσεις αίματος – υπερηχογράφημα)
- Να τρώει μικρά γεύματα και κυρίως όχι «βαριά» φαγητά.Ιδανικά θα ήταν να τρώει το πρωί κάποια φρυγανιά και να συνεννοηθεί με τον ιατρό της σχετικά με τη σωστή λήψη φαρμάκων.
- Να περιορίσει τις αναίτιες μετακινήσεις εκτός σπιτιού και την έντονη σωματική άσκηση.
- Να περιορίσει όσο γίνεται το άγχος και να οριοθετήσει τις ανάγκες της
- Τέλος αν εργάζεται να διακόψει τη δουλειά της για ένα χρονικό διάστημα έως ότου νιώσει καλύτερα και φυσικά να πάρει τα ανάλογα αντιεμετικά φάρμακα κατάλληλα για την ίδια και το έμβρυο.
Η ανάμνηση της περιόδου της εγκυμοσύνης πρέπει να είναι ευχάριστη, ζωγραφισμένη με φωτεινά χρώματα και στις μέρες μας η επιστήμη και κυρίως οι σύγχρονοι μαιευτήρες έχουν τον τρόπο να προσφέρουν στην κάθε έγκυο αυτή την πραγματικότητα.
Με τιμή
Ιωάννης Δ. Καλογήρου DRCOG,DFFP
Μαιευτήρας – Χειρουργός Γυναικολόγος
