Στα τέλη της δεκαετίας του 90 ανακοινώθηκαν οι πρώτες μελέτες για το σύνδρομο της μειωμένης τεστοστερόνης ή αλλιώς ανδρόπαυση. Από τότε έχουν περάσει αρκετά χρόνια και η επιστημονική κοινότητα πλέον διαθέτει στοιχεία που τεκμηριώνουν, αναλύουν και αντιμετωπίζουν την «ανδρική εμμηνόπαυση».
Οι άνδρες μετά την ηλικία των 40 χάνουν κάθε χρόνο 1-2% της τεστοστερόνης με σταθερό ρυθμό. Η τεστοστερόνη είναι ο κύριος εκπρόσωπος των ανδρικών ορμονών και είναι υπεύθυνη για τη διατήρηση των ανδρικών χαρακτηριστικών και τη σπερματογένεση. Σε αντίθεση με τις γυναίκες που τα αποθέματα των ορμονών τους εξαντλούνται, στους άνδρες τα επίπεδα των ορμονών μειώνονται, όχι όμως σε όλους και όχι πάντα στον ίδιο βαθμό.
Τα κυριότερα συμπτώματα της ανδρόπαυσης είναι: απώλεια σεξουαλικής επιθυμίας, στυτική δυσλειτουργία, μείωση της μυικής μάζας και ανακατανομή του λίπους, μείωση της οστικής πυκνότητας, κόπωση, αυξημένη εφίδρωση, εξάψεις, δυσκολία στη συγκέντρωση και καταθλιπτική διάθεση.
Η ανδρόπαυση απαιτεί εργαστηριακή και κλινική διερεύνηση για να τεθεί η διάγνωση και να αποκαλυφθούν και άλλοι παράγοντες που ευθύνονται για τη μείωση της τεστοστερόνης, πλην της ηλικίας. Τέτοιοι παράγοντες είναι ο σακχαρώδης διαβήτης, διαταραχές του θυρεοειδούς αδένα, διαταραχές της λειτουργίας των επινεφριδίων, συστηματική λήψη φαρμάκων, το μεταβολικό σύνδρομο. Η διερεύνηση γίνεται είτε από εξειδικευμένο ανδρολόγο είτε από ενδοκρινολόγο.
Η ορμονική υποκατάσταση με εξωτερική χρήση τεστοστερόνης, η χρήση χαπιών αναστολέων φωσφοδιεστεράσης που ενισχύουν τη στύση, η σωστή ρύθμιση των χρονίων νοσημάτων, οι αλλαγές του τρόπου ζωής, είτε μεμονωμένα είτε συνδυαστικά έχουν ένα και μοναδικό στόχο : την εξάλειψη ή την ύφεση των συμπτωμάτων της ανδρόπαυσης. Η αντιμετώπιση είναι στοχευμένη, εξατομικευμένη και υπόθεση των ειδικών.
